آدرس IP (Internet Protocol Address) یک شناسه عددی منحصربه‌فرد است که به هر دستگاهی که به اینترنت یا شبکه‌های محلی متصل می‌شود، اختصاص داده می‌شود. آدرس IP به دستگاه‌ها امکان می‌دهد که یکدیگر را در شبکه شناسایی و با هم ارتباط برقرار کنند.
انواع آدرس IP:
- IPv4 (نسخه 4 پروتکل اینترنت):
- فرمت: 32 بیتی (4 گروه 8 بیتی).
- مثال: 192.168.1.1
- شامل چهار بخش عددی جدا شده با نقطه، هر بخش عددی می‌تواند بین 0 تا 255 باشد.
- IPv6 (نسخه 6 پروتکل اینترنت):
- فرمت: 128 بیتی (8 گروه 16 بیتی).
- مثال: 2001:0db8:85a3:0000:0000:8a2e:0370:7334
- شامل هشت بخش عددی جدا شده با دو نقطه، هر بخش عددی می‌تواند شامل حروف و اعداد باشد.
وظایف آدرس IP:
- شناسایی دستگاه‌ها: هر دستگاه متصل به شبکه دارای آدرس IP منحصربه‌فردی است که به شناسایی آن در شبکه کمک می‌کند.
- مسیریابی اطلاعات: آدرس IP به اطلاعات ارسالی کمک می‌کند تا به مقصد صحیح برسند.
- پیدا کردن منابع: آدرس IP به دستگاه‌ها کمک می‌کند تا منابع موجود در شبکه (مانند وب‌سایت‌ها، سرورها و پرینترها) را پیدا کنند.
انواع آدرس IP:
آدرس IP عمومی:
- آدرسی که به دستگاه‌های متصل به اینترنت اختصاص داده می‌شود.
- برای شناسایی دستگاه‌ها در اینترنت استفاده می‌شود.
آدرس IP خصوصی:
- آدرسی که به دستگاه‌های موجود در شبکه‌های محلی اختصاص داده می‌شود.
- برای شناسایی دستگاه‌ها در یک شبکه محلی استفاده می‌شود و نمی‌تواند به‌طور مستقیم در اینترنت استفاده شود.
- مثال‌های رایج: 192.168.0.0 تا 192.168.255.255
تخصیص آدرس IP:
- آدرس IP ثابت (Static): این آدرس به‌طور دائم به یک دستگاه اختصاص داده می‌شود و تغییر نمی‌کند.
- آدرس IP پویا (Dynamic): این آدرس به‌طور موقت به دستگاه اختصاص داده می‌شود و ممکن تغییر کند.